NOCLEGI
ROZKŁADY
„Zabawa w chowanego” – nowy film braci Sekielskich już dostępny
„Zabawa w chowanego” braci Sekielskich to nowy film o pedofilii w polskim Kościele. Jest to swego rodzaju kontynuacja wstrząsającego filmu dokumentalnego „Tylko nie mów nikomu”. Autorzy pokazują na jak szeroką skalę jest to proceder, a także jak niewiele zostało zrobione po udostępnieniu pierwszej części.
REKLAMA
Premiera filmu odbyła się dziś, 16 maja, o godzinie 10.00. Celowym działaniem braci Sekielskich jest jego darmowa publikacja. Autorzy chcą bowiem, aby dotarł on do jak największego grona odbiorców. Ich celem jest poruszenie opinii publicznej i skłonienie już nie tylko do refleksji, ale także do działań ze strony hierarchów Kościoła. Film powstał dzięki internetowej zbiórce pieniędzy. Budżet „Zabawy w chowanego” to około 120 tys. złotych.
Proceder pedofilii w polskim kościele
Bracia Sekielscy podjęli się szlachetnej i trudnej inicjatywy. Postanowili przeniknąć do środowiska bardzo chronionego w Polsce, a mianowicie do polskiego Kościoła. Konsekwentnie ujawniają demony, które od dziesięcioleci próbują być chowane. Zapewne jest to dopiero poruszenie wierzchołka góry lodowej, ale jakże to ważne działanie z ich strony.
Po pierwsze opinia publiczna ma szansę dowiedzieć się prawdy wielu osób, po drugie, miejmy nadzieję, doda to odwagi innym, którzy również padli ofiarą pedofilii w kościele, a którzy do tej pory nie zdecydowały się na konfrontację i dochodzenia sprawiedliwości. Po trzecie, równie ważne, instytucja Kościoła otrzymuje szansę na oczyszczenie zła, które się wydarzyło ze strony części Jego przedstawicieli i rozliczenie się z niego.
Historia braci wykorzystywanych przez księdza
„Zabawa w chowanego” to szokujące wyznanie m.in. dwóch braci, którzy w przeszłości byli wykorzystywani seksualnie przez księdza. Oglądając ten dokument możemy na własne oczy zobaczyć konsekwencje dla duszy osoby, która doznała tak ogromnej krzywdy. Nie da się tak po prostu zapomnieć i iść dalej. Zwłaszcza, kiedy wszyscy dookoła próbują uznać, że to się nie wydarzyło. Jest to tym bardziej traumatyczne, że doznali tego od osoby, która miała być przewodnikiem duchowym i, która była uznawana w całym społeczeństwie za prawą i czystą.
Produkcja ta jest niebywale wartościowa, bo przede wszystkim jest autentyczna. Bracia Sekielscy docierają do ludzi, którzy padli ofiarami księży. Dogłębnie badają całą sytuację, pokazują konsekwencje jakie ponoszą te osoby w dorosłym życiu, a przede wszystkim przedstawiają wszystkie mechanizmy stosowane przez kościół, aby za wszelką cenę uniknąć konfrontacji z problemem.
Atak na Kościół, czy szansa na rozliczenie się z przeszłością?
Ubiegłoroczna publikacja dokumentu „Tylko nie mów nikomu” wzbudziła ogromne kontrowersje. Z jednej strony padały przeprosiny ze strony części hierarchów Kościoła i deklaracje rozliczenia z przeszłością, z drugiej zapewnienia polityków, że państwo będzie rozliczało wszystkich sprawców pedofilii, niezależnie od tego, z jakiego środowiska oni pochodzą. Niestety temat się rozmył w gąszczu innych problemów.
Szerokie grono osób z różnych środowisk oskarżyło również braci Sekielskich o atak na Kościół. Ale czy nie jest to wręcz przeciwne działanie? Czy nie jest to szansa na to, aby prawda ujrzała światło dzienne? Aby ofiary mogły w końcu się oczyścić z noszonego w sobie przez lata bólu i otrzymać rekompensatę, a sprawcy mogli ponieść konsekwencje? Czy nie jest to otwarcie drzwi dla Kościoła, aby ten mógł się rozliczyć ze swoimi „zepsutymi częściami”? Bo to zło już się wylało. Może, paradoksalnie, jest to szansa na oczyszczenie?
Autor: Paulina Karpińska / dziennikarz Twoje-Miasto.pl
Proceder pedofilii w polskim kościele
Bracia Sekielscy podjęli się szlachetnej i trudnej inicjatywy. Postanowili przeniknąć do środowiska bardzo chronionego w Polsce, a mianowicie do polskiego Kościoła. Konsekwentnie ujawniają demony, które od dziesięcioleci próbują być chowane. Zapewne jest to dopiero poruszenie wierzchołka góry lodowej, ale jakże to ważne działanie z ich strony.
Po pierwsze opinia publiczna ma szansę dowiedzieć się prawdy wielu osób, po drugie, miejmy nadzieję, doda to odwagi innym, którzy również padli ofiarą pedofilii w kościele, a którzy do tej pory nie zdecydowały się na konfrontację i dochodzenia sprawiedliwości. Po trzecie, równie ważne, instytucja Kościoła otrzymuje szansę na oczyszczenie zła, które się wydarzyło ze strony części Jego przedstawicieli i rozliczenie się z niego.
Historia braci wykorzystywanych przez księdza
„Zabawa w chowanego” to szokujące wyznanie m.in. dwóch braci, którzy w przeszłości byli wykorzystywani seksualnie przez księdza. Oglądając ten dokument możemy na własne oczy zobaczyć konsekwencje dla duszy osoby, która doznała tak ogromnej krzywdy. Nie da się tak po prostu zapomnieć i iść dalej. Zwłaszcza, kiedy wszyscy dookoła próbują uznać, że to się nie wydarzyło. Jest to tym bardziej traumatyczne, że doznali tego od osoby, która miała być przewodnikiem duchowym i, która była uznawana w całym społeczeństwie za prawą i czystą.
Produkcja ta jest niebywale wartościowa, bo przede wszystkim jest autentyczna. Bracia Sekielscy docierają do ludzi, którzy padli ofiarami księży. Dogłębnie badają całą sytuację, pokazują konsekwencje jakie ponoszą te osoby w dorosłym życiu, a przede wszystkim przedstawiają wszystkie mechanizmy stosowane przez kościół, aby za wszelką cenę uniknąć konfrontacji z problemem.
Atak na Kościół, czy szansa na rozliczenie się z przeszłością?
Ubiegłoroczna publikacja dokumentu „Tylko nie mów nikomu” wzbudziła ogromne kontrowersje. Z jednej strony padały przeprosiny ze strony części hierarchów Kościoła i deklaracje rozliczenia z przeszłością, z drugiej zapewnienia polityków, że państwo będzie rozliczało wszystkich sprawców pedofilii, niezależnie od tego, z jakiego środowiska oni pochodzą. Niestety temat się rozmył w gąszczu innych problemów.
Szerokie grono osób z różnych środowisk oskarżyło również braci Sekielskich o atak na Kościół. Ale czy nie jest to wręcz przeciwne działanie? Czy nie jest to szansa na to, aby prawda ujrzała światło dzienne? Aby ofiary mogły w końcu się oczyścić z noszonego w sobie przez lata bólu i otrzymać rekompensatę, a sprawcy mogli ponieść konsekwencje? Czy nie jest to otwarcie drzwi dla Kościoła, aby ten mógł się rozliczyć ze swoimi „zepsutymi częściami”? Bo to zło już się wylało. Może, paradoksalnie, jest to szansa na oczyszczenie?
Autor: Paulina Karpińska / dziennikarz Twoje-Miasto.pl
PRZECZYTAJ JESZCZE
